IN MEMORY OF HRH PRINCESS GALYANI VADHANA CONCERT
Programme
Cuban Overture
Porgy and Bess, A symphonic Picture
An American in Paris
*Jean-David Caillouët, Visual Artist
George Gershwin (1898-1937)
จอร์จ เกิร์ชวิน นักประพันธ์ นักเปียโน และวาทยากรชาวอเมริกัน เกิดที่เมืองบรู้คลิน รัฐนิวยอร์ค เมื่อวันที่ 26 กันยายน 1898 พ่อและแม่ของเขาอพยพจากรัสเซียมาตั้งรกรากที่นิวยอร์คในปี 1890 ครอบครัวของเกิร์ชวินซื้อเปียโนหลังแรกในปี 1910 และตัวเขาได้เริ่มเรียนเปียโนกับครูในละแวกบ้าน ในปี 1912 Charles Hambitzer รับเกิร์ชวินเป็นศิษย์ Hambitzer พาเขาชมคอนเสิร์ตและทำความรู้จักกับดนตรีของคีตกวีที่ยิ่งใหญ่อาทิ โชแปง ลิสท์ และเดอบูซี เมื่ออายุได้ 15 ปี เขาได้เริ่มทำงานเป็นพนักงานขายของสำนักพิมพ์ Jerome H. Remick & Co. มีหน้าที่โปรโมทเพลงของบริษัทโดยการเล่นและร้องเพลงให้กับนักแสดง ในระหว่างนี้จอร์จได้เริ่มแต่งเพลงร้องและเพลงบรรเลงเปียโน โดยเฉพาะบทเพลงละครร้องบรอดเวย์ ในปี 1918 บทเพลงร้องของเขาปรากฏในละครบรอดเวย์ 3 เรื่อง และในปีถัดมาเขาได้ประพันธ์ดนตรีเต็มรูปแบบให้กับละครบรอดเวย์เรื่อง La La Lucille เมื่ออายุได้ 20 เกิร์ชวินเป็นที่รู้จักในฐานะนักประพันธ์ละครบรอดเวย์
ในปี 1924 เกิร์ชวินมีชื่อเสียงในฐานะผู้ประพันธ์และผู้บรรเลงบทเพลง Rhapsody in Blue สำหรับเปียโนและวงออร์เคสตรา เกิร์ชวินเป็นผู้นำดนตรีแจ๊สเข้าสู่หอแสดงดนตรี ผลงานชิ้นนี้เป็นที่ยอมรับทั้งจากผู้ชมและนักวิจารณ์ดนตรี เมื่ออายุได้ 30 ปี เกิร์ชวินได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในฐานะนักประพันธ์ดนตรีประเภท Concert Music ดนตรีของเกิร์ชวินนำเอาองค์ประกอบของดนตรีของคนผิวสีอเมริกันมาใช้อย่างมาก ทำนองของ Concert Music ของเกิร์ชวินมีลักษณะเด่นที่คล้ายคลึงกับเพลงร้องซึ่งเป็นที่นิยมของเขาซึ่งผู้ฟังจดจำได้ง่าย เกิร์ชวินมักนำเสนอทำนองหลักซ้ำกันหลายครั้งก่อนที่จะนำเสนอทำนองใหม่ที่แตกต่างออกไป ทำนองหลักของเกิร์ชวินมักถูกสร้างขึ้นจากการทำซ้ำของหน่วยทำนองย่อย ๆ ผลงานขนาดใหญ่ที่สำคัญของเกิร์ชวินประกอบด้วย Rhapsody in Blue, Concerto in F, An American in Paris และ Porgy and Bess ความสำเร็จสูงสุดของเกิร์ชวินอยู่ที่การเชื่อมโลกของดนตรีที่ถูกมองว่าแยกจากกัน กล่าวคือโลกของดนตรีสมัยนิยมกับโลกของดนตรีคลาสสิคในดนตรีประเภท concert music และดนตรีพื้นบ้านของคนผิวสีอเมริกันกับอุปรากรใน Porgy and Bess เกิร์ชวินถึงแก่กรรมที่ฮอลลิวูด แคลิฟอร์เนีย เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 1937 การตายก่อนถึงวัยอันควรของเขานับเป็นความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ของวงการดนตรีสมัยใหม่
Cuban Overture (1932)
Cuban Overture หรือที่รู้จักแต่เดิมในชื่อ Rumba เป็นบทเพลงประเภทโหมโรงสำหรับวงออร์เคสตราโดยจอร์จ เกิร์ชวิน ได้รับแรงบันดาลใจจากวันหยุดสองสับดาห์ของเขาที่ฮานาวา ประเทศคิวบา ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ 1932 โหมโรงบทนี้เป็นผลงานที่เร้าใจซึ่งมีทั้งความซับซ้อนและสง่างาม เกิร์ชวินผสมผสานลักษณะของทำนองซึ่งเป็นเอกลักษณะของตัวเขาเข้ากับจังหวะและเครื่องดนตรีพื้นถิ่นของคิวบา ผลงานชิ้นนี้ถูกประพันธ์ขึ้นในระหว่างเดือนกรกฎาคมถึงเดือนสิงหาคม 1932 และถูกนำออกแสดงเป็นครั้งแรกที่ Lewisohn Stadium ในวันที่ 16 สิงหาคม 1932 เป็นส่วนหนึ่งของรายการที่แสดงดนตรีของเกิร์ชวินล้วนโดยวงนิวยอร์คฟิลฮาร์โมนิก การแสดงครั้งนั้นประสบความสำเร็จเป็นอย่างสูงมีผู้เข้าชมการแสดงถึง 18,000 คน เกิร์ชวินกล่าวในภายหลังว่าการแสดงครั้งนั้นเป็นค่ำคืนที่น่าตื่นเต้นที่สุดของเขา โหมโรงได้รับการตอบรับอย่างกระตือรือร้นทั้งจากผู้ฟังและนักวิจารณ์
โหมโรงบทนี้ประพันธ์ขึ้นสำหรับ ฟลู้ท (3), โอโบ (2), อิงลิชฮอร์น, คลาลิเน็ตในคีย์บีแฟลท (2), เบสคลาลิเน็ต, บาสซูน (2), คอนทราบาสซูน, เฟรนช์ฮอร์น (4), ทรัมเป็ตในคีย์บีแฟลท (3), ทรอมโบน (3), ทูบา, ทิมปานี, เครื่องประกอบจังหวะ และเครื่องสาย บนหน้าปกของบทประพันธ์เกิร์ชวินระบุตำแหน่งของเครื่องดนตรีประกอบจังหวะของคิวบาสี่เครื่องประกอบด้วย คลาเวส (กรับ) มาราคัส (ลูกซัด) กวีโร (ไม้ครูด) และกลองบองโก ให้อยู่ตรงด้านหน้าของวาทยากร สามเดือนต่อมาโหมโรงบทนี้ได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นCuban Overture และถูกนำออกแสดงในคอนเสิร์ตที่ Metropolitan Opera ภายใต้การอำนวยเพลงของเกิร์ชวิน
Porgy and Bess (1934)
Porgy and Bess เป็นอุปรากรในภาษาอังกฤษ ประพันธ์โดย จอร์จ เกิร์ชวิน ในปี 1934 จากบทประพันธ์เรื่อง Porgy ของ DuBose Heyward โดยมี Ira Gershwin น้องชายของ จอร์จ เกิร์ชวิน และ DuBose Heyward ผู้ประพันธ์บทละคร ร่วมเป็นเป็นผู้ประพันธ์เนื้อร้อง ทั้งหมดได้ร่วมกันสร้างสรรค์บทเพลงที่ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ของละครเพลงอเมริกัน อาทิ "Summertime," "I Got Plenty O' Nuttin'," "It Ain't Necessarily So" and "Bess, You Is My Woman Now."
Porgy and Bess บอกเล่าเรื่องราวของ Porgy ขอทานพิการผิวดำซึ่งอาศัยอยู่ในชุมชนแออัดในเมืองชาร์ลสตัน รัฐเซาท์แคโรไลนา และความพยายามของเขาในการช่วยเหลือ Bess หญิงผิวดำที่มีประวัติไม่สู้ดีนัก จาก Crown คู่รักที่ป่าเถื่อน และ Sportin' Life พ่อค้ายาเสพติด เกิร์ชวินอ่านบทประพันธ์ Porgy ของ Heyward ในปี 1926 และได้เขียนจดหมายถึงผู้ประพันธ์ในทันทีเพื่อเสนอการประพันธ์ดนตรีให้กับเนื้อเรื่อง Heyward ให้ความสนใจกับการร่วมมือกันนี้มาก แต่ทั้งสองต้องรอเป็นเวลากว่าเจ็ดปีก่อนที่เกิร์ชวินจะมีเวลาเริ่มงานนี้อย่างจริงจัง ในช่วงฤดูร้อนของปี 1934 เกิร์ชวิน และ Heyward เดินทางเยือนบ้านเกิดของผู้ประพันธ์ที่เมืองชาร์ลสตัน รัฐเซาท์แคโรไลนา
เกิร์ชวินเรียก Porgy and Bess ว่าเป็นอุปรากรพื้นบ้าน ซึ่งเขาได้อธิบายเหตุผลลงในบทความของหนังสือพิมพ์นิวยอร์คไทมส์ในปี 1935:
“Porgy and Bess เป็นเรื่องเล่าพื้นบ้าน ผู้คนเหล่านั้นย่อมร้องรำทำเพลงพื้นบ้านเป็นปกติธรรมดา เมื่อ
ข้าพเจ้าได้เริ่มประพันธ์งานชิ้นนี้ข้าพเจ้าได้ตัดสินใจที่จะไม่ใช้บทเพลงพื้นบ้านดั้งเดิม และเนื่องจากต้องการใช้
ชิ้นงานมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ข้าพเจ้าจึงประพันธ์บทเพลงขึ้นใหม่โดยยังคงความเป็นพื้นบ้านเอาไว้
ดังนั้นเมื่อเป็นอุปรากรแล้ว Porgy and Bess จึงเป็นอุปรากรพื้นบ้าน”
เวอร์ชั่นแรกของอุปรากรของเกิร์ชวินซึ่งมีความยาวสี่ชั่วโมง (เมื่อรวมช่วงพักสองช่วงแล้ว) ถูกนำออกแสดงในรูปแบบคอนเสิร์ตที่ Carnegie Hall ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 1935 อุปรากรถูกนำออกแสดงเต็มรูปแบบที่ Colonial Theatre ในเมืองบอสตัน เมื่อวันที่ 30 กันยายน 1935
เกิร์ชวินเชื่อว่านักร้องของ Metropolitan Opera ไม่มีความเชี่ยวชาญในสำนวนดนตรีแจ๊สเท่ากับนักร้องผิวสี การแสดงรอบปฐมทัศน์จึงประกอบด้วยผู้แสดงซึ่งเป็นนักร้้องเชื้อสายแอฟริกัน-อเมริกันเท่านั้น โดยที่ทั้งหมดได้รับฝึกฝนตามแบบแผนของดนตรีคลาสสิค นับเป็นการคัดเลือกชุดนักแสดงที่ท้าทายเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันเกิร์ชวินได้ทำการตัดและปรับปรุงอุปรากรให้กระชับลงเพื่อนำออกแสดงในรูปแบบของบรอดเวย์ อุปรากรในรูปแบบบรอดเวย์ถูกนำออกแสดงรอบปฐมทัศน์ที่ Alvin Theatre ในนิวยอร์ค เมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 1935 และได้ออกแสดงทั้งสิ้น 124 รอบการแสดง
เกิร์ชวินยังได้ปรับแต่งบทประพันธ์ในรูปแบบของเพลงชุดสำหรับวงออร์เคสตรา ด้วยดนตรีจากอุปรากรโดยใช้ชื่อว่า "Suite from Porgy and Bess" เกิร์ชวินประพันธ์บทเพลงชุดนี้สำเร็จลงในปี 1936 และได้นำออกแสดงที่ The Academy of Music ในฟิลาเดเฟีย เมื่อวันที่ 21 มกราคม โดยมี Alexander Smallens เป็นผู้อำนวยเพลงวงฟิลาเดเฟีย ออร์เคสตรา ในภายหลัง Ira Gershwin ได้เปลี่ยนชื่อบทประพันธ์นี้เป็น Catfish Row
การบรรยายภาพของชาวแอฟริกัน-อเมริกันในอุปรากรเรื่องนี้นำไปสู่การถกเถียงในประเด็นของเชื้อชาติ นักแสดงหลายคนที่อยู่ในชุดผู้แสดงดั้งเดิมได้แสดงความกังวลว่าตัวละครของเขาเหล่านั้นอาจนำไปสู่การสร้างภาพที่บิดเบือนของคนแอฟริกัน-อเมริกัน ว่าเป็นกลุ่มคนยากจน ใช้ยาเสพติด และแก้ปัญหาด้วยความรุนแรง การตอบรับของสาธารณะต่ออุปรากรเรื่องนี้ในระยะแรกอาจไม่เป็นที่นิยมนัก แต่ในปัจจุบัน Porgy and Bess ได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในอุปรากรอเมริกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
An American in Paris (1928)
An American in Paris เป็นบทประพันธ์ประเภทบทบรรเลงดุริยางคนิพนธ์ ซึ่งได้รับอิทธิพลจากดนตรีแจ๊ส ประพันธ์ขึ้นในปี 1928 จอร์จ เกิร์ชวินได้พบกับ โมริส ราเวล ที่นิวยอร์ค ในระหว่างการทัวร์คอนเสิร์ตของเขาในอเมริกา หลังจากนั้นเกิร์ชวินเริ่มคิดถึงการใช้เวลาเพื่อศึกษาต่อต่างประเทศที่ปารีส ราเวลได้แนะนำให้เขาไปพบ Nadia Boulanger ที่ปารีส ราเวลได้ยกย่องเกิร์ชวินเป็นอย่างมากในจดหมายแนะนำที่เขาเขียนถึง Boulanger เกิร์ชวินเดินทางถึงปารีสในเดือนมีนาคม 1928 และได้พบกับ Boulanger ซึ่งได้ขอให้เกิร์ชวินบรรเลง บทเพลงของเขาเองเป็นเวลาราวสิบนาที ในที่สุด Boulanger กล่าวว่าเธอไม่มีอะไรที่จะสอนเขาได้อีก และปฏิเสธที่จะรับเกิร์ชวินเป็นศิษย์ ด้วยตระหนักถึงความสามารถของเกิร์ชวินและไม่ต้องการจำกัดความคิดสร้างสรรค์ของเขา
อย่างไรก็ดีการเดินทางครั้งนั้นของเขาไม่ได้สูญเปล่า ในระหว่างการเยือนปารีสเขาได้พบกับคีตกวีในตำนาน อาทิ โปรโคเฟียฟ ราเวล มิโยด์ และ ปูแลง ยิ่งกว่านั้นเนื่องด้วยวัตถุประสงค์อีกอย่างหนึ่งของ การเดินทางเยือนปารีสของเขาคือการหาแรงบันดาลใจในการประพันธ์งานชิ้นใหม่ An American in Paris ถูกประพันธ์ขึ้นในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ บทประพันธ์นี้ชวนให้ระลึกถึงภาพและความมีชีวิตชีวาของปารีสในช่วงปี 1920 และความตื่นตาตื่นใจของเกิร์ชวินที่แฝงไปด้วยอารมณ์ความคิดถึงบ้าน เกิร์ชวินได้กล่าวถึงบทประพันธ์นี้ว่า:
“ผู้ประพันธ์มีวัตถุประสงค์ในการประพันธ์บทเพลงนี้เพื่อพรรณาถึงความประทับในของนักท่องเที่ยวชาว
อเมริกันในปารีส ขณะที่เดินเล่นในเมือง ฟังเสียงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นบนท้องถนน และซึมซับบรรยากาศ
ของฝรั่งเศส หลังจากที่เพื่อนชาวอเมริกันของเราเดินเล่นเขาสู่ร้านกาแฟ และดื่มกินเล็กน้อย ทันใดนั้น
เขาก็เข้าสู่อารมณ์คิดถึงบ้าน หลังจากที่นักท่องเที่ยวอเมริกันคิดถึงบ้านออกจากร้านกาแฟและได้สูด
อากาศบริสุทธิ์ เขาเริ่มปลดปล่อยตัวเองออกจากความเศร้าและกลับมาชื่นชมความน่าตื่นตาตื่นใจของ
ปารีสอีกครั้ง เสียงของท้องถนนและบรรยากาศของฝรั่งเศสหวนกลับคืนมาเฉลิมฉลองในที่สุด”
An American in Paris กล่าวได้ว่าเป็นเมดเลย์ของทำนองชั้นยอดในรูปแบบของออร์เคสตรา ทำนองหลัก 8 ห้องถูกสร้างขึ้นจากการทำซ้ำของหน่วยทำนองย่อย
ที่มีความยาวเพียงหนึ่งห้อง เทคนิคที่พบบ่อยครั้งในบทประพันธ์ของเกิร์ชวิน ในการซ้ำทวนของทำนองแต่ละครั้งการเรียบเรียงดนตรีและเสียงประสานจะมีความแตกต่างออกไป ในขณะที่ตัวทำนองจะยังคงอยู่เช่นเดิม
เกิร์ชวินประพันธ์ผลงานชิ้นนี้สำเร็จลงเมื่อวันที่ 18 พฤษจิกายน 1928 ไม่ถึงหนึ่งเดือนก่อนการแสดงรอบปฐมทัศน์ที่ Carnegie Hall มี Walter Damrosch
เป็นผู้อำนวยเพลงวงฟิลฮาร์โมนิกออร์เคสตรา แห่งนิวยอร์ค ในวันที่ 13 ธันวาคม 1928 เกิร์ชวินประพันธ์งานชิ้นนี้สำหรับเครื่องดนตรีมาตรฐานวงซิมโฟนีออร์เคสตรา โดยเพิ่มเครื่อง เซเลสตา แซกโซโฟน และแตรรถยนต์ ซึ่งนำมาจากรถแท๊กซี่ในปารีส เกิร์ชวินได้ใช้แตรดังกล่าวประกอบในการแสดงครั้งนั้น ปัจจุบัน An American in Paris เป็นหนึ่งในผลงานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเขา
George Gershwin (1898-1937)
George Gershwin, an American composer, pianist and conductor, was born in Brooklyn, New York, on 26 September 1898. Gershwin’s parents emigrated from Russia and settled in New York in the 1890s. The Gershwins bought their first piano in 1910, and George began to take lessons with local teachers. By 1912, he was accepted as a pupil of Charles Hambitzer, who took him to concerts and introduced him music of great master such as Chopin, Liszt and Debussy. At the age of 15, he began his career as a song plugger, a salesman who promoted the firm’s songs by playing and singing them for performers, for Jerome H. Remick & Co., a music publishing firm. During this time, he began to compose songs and piano pieces with emphasis on songs written to the Broadway musical stage. In 1918, three Broadway shows featured his songs and in the following year he composed his first full Broadway score for La La Lucille. By the age of 20 he had established himself as a composer of Broadway shows. He wrote scores for Broadway and London shows.
In 1924, Gershwin became famous for composing and performing the Rhapsody in Blue for piano and orchestra. Gershwin brought jazz into the concert hall, the work won both the audience’s approval and the critics’ attention. By the age of 30 he was America’s most famous and widely accepted composer of concert music. Gershwin’s concert works draw heavily on black American elements. The melodies of Gershwin’s concert works shared a distinguishing characteristic with his popular songs that imprint promptly on the audiences’ memory. Gershwin’s opening material is constantly restated before contrasting material is introduced. Some of his thematic phrases are built from repetitions of smaller motifs. Gershwin’s large-scale works of everlasting admiration include the Rhapsody in Blue, the Concerto in F, An American in Paris and Porgy and Bess. His great achievement lay in bringing together musical spheres that had been considered separate: popular and classical traditions in his concert pieces, black American folk music and opera in Porgy and Bess. He died in Hollywood, California, on 11 July 1937, aged 39. The composer premature death is one of the great lost of modern music. The presence of his music at the end of the 20th century secures him a place in American music history.
Cuban Overture (1932)
Cuban Overture, originally titled Rumba, is a symphonic overture for orchestra by George Gershwin, inspired by his two-week holiday in Hanava, Cuba, in February 1932. It is a powerful work with intricacy and elegance. Gershwin integrated his original thematic material with the Cuban rhythms and its native percussion. The overture was written between July and August 1932 and received its première at Lewisohn Stadium on 16 August 1932, as part of an all-Gershwin programme held by New York Philharmonic. The concert was a huge success with a cheering crowd of 18,000 people with a reported 5,000 turned away. Gershwin later stated it was “the most exciting night I have ever had.” The work was enthusiastically welcome by audiences and critics.
The overture is scored for three flutes, two oboes, English Horn, two clarinets in B-flat, bass clarinet, two bassoons, contrabassoon, four French horns, three B-flat trumpets, three trombones, tuba, timpani, percussion and strings. On the title page of the score, Gershwin instructs specific placement of the four Cuban percussions including claves, maracas, guiro, and bongos to be placed right in front of the conductor’s stand. Three months later, the overture was renamed Cuban Overture at a concert conducted by Gershwin at the Metropolitan Opera.
Porgy and Bess (1934)
Porgy and Bess is an English-language opera in three acts composed by George Gershwin in 1934, after DuBose Heyward’s novel Porgy.
Ira Gershwin, George’s brother, and DuBose Heyward, the author of the novel, joined on as co-lyricist. Together, they created some of the greatest songs in American musical-theater history, such as "Summertime," "I Got Plenty O' Nuttin'," "It Ain't Necessarily So" and "Bess, You Is My Woman Now."
Porgy and Bess tells the story of Porgy, a disabled black beggar living in the slums of Charleston, South Carolina, and his attempts to rescue Bess, a women with disreputable history, from her brutish lover Crown, and Sportin' Life, the drug dealer. Gershwin read Heyward‘s Porgy in 1926 and immediately wrote to the author proposing to set the story to music. Heyward was enthusiastic on this collaboration, but it was not until seven years later that Gershwin's schedules allowed him to begin actual work on the project. In the summer of 1934, Gershwin and Heyward visited the author's native town in Charleston, South Carolina.
Gershwin called Porgy and Bess a folk opera, and explained his reason in the New York Times article of 1935:
“Porgy and Bess is a folk tale. Its people naturally would sing folk music. When I first began
work in the music I decided against the use of original folk material because I wanted the
music to be all of one piece. Therefore I wrote my own spirituals and folksongs. But they are
still folk music – and therefore, being in operatic form, Porgy and Bess becomes a folk opera.”
Gershwin's first version of the opera, lasted four hours (included the two intermissions), was performed privately in a concert version at Carnegie Hall, in the fall of 1935. The world premiere performance took place at the Colonial Theatre in Boston on 30 September 1935.
Gershwin believed that the Metropolitan Opera singers could never accomplished the jazz idiom in the same way as black singers. Thus, the first performance featured an entire cast of classically trained African-American singers - a daring artistic choice at the time. At the same time, Gershwin also made several cuts and adjustments to reduce the running time intended for the Broadway. The premiere of the Broadway production took place at the Alvin Theatre in New York City on 10 October 1935, and lasted 124 performances.
Gershwin also prepared an orchestral suite containing music from the opera titled "Suite from Porgy and Bess." Gershwin completed the score in 1936 and the suite was performed at the Academy of Music in Philadelphia on 21 January 1936, with Alexander Smallens conducting the Philadelphia Orchestra. Ira Gershwin later renamed this suite Catfish Row.
Porgy and Bess's representation of African Americans lead to dispute upon its racial aspects. Several of the members of the original cast later stated that they had concerns that their characters might play into a stereotype that African Americans lived in poverty, took drugs and solved their problems with violence. Although the initial public reception was unpopular, today Porgy and Bess is regarded as one of the greatest American operas.
An American in Paris (1928)
An American in Paris is symphonic poem written by George Gershwin in 1928. At the time, Gershwin’s career was going smoothly, with two shows running concurrently on Broadway and another, in London. Yet, Gershwin desire to be more than a composer of musical comedies, he was keen to seek advice and coaching from esteemed composers of concert music. After the meeting with Maurice Ravel in New York during his tour of the United States, Gershwin began to consider taking time to study abroad. Ravel suggested Gershwin to see Nadia Boulanger in Paris. He highly praised Gershwin in an introductory letter to Boulanger. Gershwin arrived in Paris in March 1928. Boulanger requested Gershwin to play his music. Impressed by his gift, yet not wanting to constrain his talents, Boulanger replied that she had nothing to teach him.
Yet, this journey was not totally in vain, during this visit Gershwin encountered such legends as Prokofiev, Ravel, Milhaud, and Poulenc. On top of that since Gershwin’s intention was also to search for inspiration on a new work based on Paris, An American in Paris was gradually developed by the time he spent in the French Capital. The work reminisces the splendour and spirit of Paris. His fascination of Paris is tinged with the emotions of homesickness. Gershwin stated in the original program notes:
“My purpose here is to portray the impressions of an American visitor in Paris as he
strolls about the city, listens to the various street noises, and absorbs the French
atmosphere. Our American friend, perhaps after strolling into a café, and having a few
drinks, has suddenly succumbed to a spasm of homesickness. Apparently the homesick
American, having left the café and reached the open air, has downed his spell of the
blues and once again is an alert spectator of Parisian life. At the conclusion, the street
noises and French atmosphere are triumphant.”
An American in Paris is a medley of admirable jazz-influenced tunes in attractive orchestral form. The full statement of the theme are built upon the one-bar motif. This technique is frequently found in Gershwin’s compositions. In each restatement of the melody, his orchestration and harmony are varied, while the melody itself remains intact.
Gershwin completed the orchestration on 18 November 1928, less than a month before the work's premiere at Carnegie Hall, with Walter Damrosch conducting the Philharmonic-Symphony Orchestra of New York on 13 December 1928. Gershwin scored the piece for the standard orchestra plus celesta, saxophones (alto, tenor, and baritone), and automobile horns. He brought back Parisian taxi horns and featured them in the first performance of the composition. At present An American in Paris is one of his best-known compositions.
Conductor: Norman Huynh
Pianist: Saksit Vejsupaporn
Visual Artist: Jean-David Caillouët
Saturday 31st January 2015 / 7.00 p.m. At Main Hall, Thailand Cultural Centre